Nietrzymanie moczu

Nietrzymanie moczu. Jak bezinwazyjnie wyleczyć tę dolegliwość?

Nietrzymanie moczu to nierzadkie schorzenie, które generuje problem z kontrolą pęcherza moczowego i mięśnia zwieracza pęcherza moczowego. Objawia się niekontrolowanym wyciekiem moczu. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Nasilenie tego schorzenia waha się od okazjonalnego wycieku moczu podczas kaszlu lub kichania po chęć oddania moczu gwałtownego i silnego.

Chociaż możliwość występowania nietrzymania moczu wzrasta wraz z wiekiem, nietrzymanie moczu nie jest nieuniknioną konsekwencją starzenia się.

Jeśli nietrzymanie moczu wpływa na codzienne czynności, warto wiedzieć jakie istnieją możliwości leczenia. W większości przypadków proste zmiany stylu życia lub leczenie mogą złagodzić dyskomfort, a nawet całkowicie zatrzymać całkowicie nietrzymanie moczu.

Rodzaje nietrzymania moczu – wiedz, co Ci dolega

Rodzaje nietrzymania moczu obejmują:

Wysiłkowe nietrzymanie moczu.

Przeciek moczu występuje, gdy na pęcherz wywierany jest nacisk. Nacisk ten może być spowodowany poprzez kaszel, kichanie, śmiech, wykonywanie ćwiczeń fizycznych lub podnoszenie coś ciężkiego. Wszystkie te czynności powodują wzrost ciśnienia w jamie brzusznej, a to nacisk na pęcherz i mimowolny wyciek moczu.

Naglące nietrzymanie moczu.

Charakteryzuje się naglącą intensywną potrzebą oddania moczu, a następnie jego mimowolną utratę. Często występuje zwiększenie częstotliwości oddawania moczu, również w nocy. Naglące nietrzymanie moczu może być spowodowane stanem zapalnym, takim jak infekcja lub cięższym stanem, takim jak zaburzenie neurologiczne lub cukrzyca.

Czynnościowe nietrzymanie moczu.

Jest spowodowane fizycznym problemem, które uniemożliwia dotarcie na czas do toalety. Często występuje u osób z ciężkim zapaleniem stawów, które mogą nie być w stanie dotrzeć na czas do ubikacji.

Mieszane nietrzymanie moczu.

Mówi się o nim wówczas gdy u osoby występuje więcej niż jeden rodzaj nietrzymania moczu.

Jak wyleczyć nietrzymanie moczu?

Istnieje wiele sposobów na przejęcie kontroli nad pęcherzem. Leczenie nietrzymania moczu obejmuje zmianę stylu życia, trening pęcherza oraz mięśni dna miednicy, leki i operacje.

Zmiana stylu życia – sposób na problem z nietrzymaniem moczu

Jeżeli doskwiera Ci nietrzymanie moczu, leczenie zaczyna się zwykle od zmiany stylu życia. Zaleca się wyeliminowanie z diety kawy, herbaty i innych napojów moczopędnych, które zwiększają ilość wytwarzanego moczu. Otyłość również ma znaczenie w nietrzymaniu moczu, dlatego choremu zaleca się zbilansowanie diety. Co więcej, słabe lub uszkodzone mięśnie dna miednicy mogą przyczyniać się do nietrzymania moczu, dlatego aby poprawić ich funkcję (kontrolę przepływu moczu przez cewkę moczową) chorym zaleca się ćwiczenie tych mięśni. Szczególnie pomocne dla kobiet w tym wypadku jest stosowanie stożków dopochwowych. Są to małe ciężarki wkładane do pochwy, które wspomagają ćwiczenie mięsni. Stożki mają różną wagę. Ćwiczenia z nimi polegają na utrzymaniu ich w pochwie. Jeżeli udaje się ów ciężarek przytrzymać, należy przejść do kolejnego, cięższego ciężarka. Zarówno u kobiet jak i u mężczyzn proponuje się również trening pęcherza, polegający na wydłużeniu czasu pomiędzy odczuwaniem potrzeby oddania moczu a oddaniem moczu.

Leczenie farmakologiczne

Jeśli trening pęcherza i mięśni dna miednicy nie przynoszą rezultatów, wdraża się leczenie farmakologiczne. W leczeniu nietrzymania moczu stosuje się głównie leki przeciwmuskarynowe. Jeżeli nie działają, lekarz może zaproponować Mirabegron lub desmopresynę.

Laserowe leczenie nietrzymania moczu – bezpieczne leczenie nietrzymania moczu

Zabieg zwykle wykonuje się u kobiet, gdyż to one częściej obarczone są problemem nietrzymania moczu. Do zabiegu wykorzystywany jest laser, którego użycie stymuluje włókna kolagenowe śluzówki do powstawania nowych i wzmocnienia już istniejących włókien. W rezultacie ścianki pochwy, powięzi wewnątrzmiedniczej oraz ujście cewki moczowej wzmacnia się, przyczyniając się do eliminacji problemu z nietrzymaniem moczu. Zabieg przeprowadza lekarz. Pierwszy etap (wewnątrz-waginalny) rozpoczyna się od umycia okolic zabiegowych, po czym pacjentce zakładany jest specjalny wziernik, dzięki któremu lekarz będzie mógł bezpiecznie naświetlać ściany pochwy. Do naświetlania używa się aplikatora okrężnego i kątowego – dzięki temu uzyskuje się równomierne rozłożenie promieniowania laserowego. Procedurę powtarza się kilkukrotnie. Drugi etap (zewnątrz-waginalny) polega na naświetlaniu głowicą frakcyjną obszaru ujścia cewki moczowej, przedsionka i ujścia pochwy. W tej części zabiegu pacjentka może odczuwać pewien dyskomfort i ból w zależności od indywidualnej wrażliwości. Aby podnieść komfort pacjentki, stosuje się znieczulenie, które całkowicie zapobiega nieprzyjemnym odczuciom.

Cały zabieg trwa około 30 minut i nie wymaga pozabiegowej rekonwalescencji. Pacjentka bezpośrednio po zabiegu może wrócić do swoich codziennych zajęć. Jedynym zaleceniem pozabiegowym jest zakaz utrzymywania stosunków płciowych przez miesiąc od zabiegu.